1 jaar bij de diëtist! Hoe gaat het nu?

Het is alweer een hele tijd geleden dat jullie van mij hebben gehoord. Er is ontzettend veel gebeurd in de afgelopen maanden. Ik zat natuurlijk in de onderzoeken naar ADHD en thank God is daar uitgekomen dat ik inderdaad ADHD heb. Inmiddels zit ik al een aantal maanden aan de medicatie en bevalt dit erg goed. Lees je mee hoe het nu verder gaat?

Mijn patroon veranderen met behulp van de diëtist

Ik wilde jullie graag meenemen in het hele proces om mijn relatie met eten te verbeteren. Inmiddels hebben we ons 1 jarig jubileum gevierd bij de diëtiste en vind ik het dus erg moeilijk om alles nog te beschrijven wat we precies allemaal hebben afgesproken etc in het afgelopen jaar. Dus ik heb besloten om in de tegenwoordige tijd te gaan schrijven en jullie mee te nemen in het hier en nu. 

Let’s talk milestones!

Ik heb de afgelopen maanden weer erg veel mijlpalen behaald. En dat zijn natuurlijk niet de mijlpalen die die leuke Mae van Kimberley behaalt maar hele andere. Zo lukte het mij aan het begin van mijn sport avontuur niet om 20 seconde een side plank te doen. De manier waarop ik sport bestaat uit 4 stations met elk station 2 onderdelen en elk onderdeel doe je 3 keer. Dus zo ook die side plank.

Man man man wat gefrustreerd was ik zeg dat het niet lukte. Ik voelde me zo slap en was steeds zo teleurgesteld in mezelf. Maar de lieve coach die loodste me er doorheen met haar lieve woorden. En toen, midden in de tweede lockdown waar ik gewoon nog 3 keer per week thuis sportte, lukte het ineens. Alle 3 de keren lukte het om de 20 seconden vol te maken! Yes wat was ik trots op mezelf en op mijn lijf en op het doorzettingsvermogen dat ik ineens had.  

Ik merk ook dat ik steeds zwaardere gewichten moet pakken, ook al vind ik dat soms spannend want kan ik dat wel aan? Soms moet je dat gewoon proberen en zo deed ik een paar weken geleden ineens hip thrusts met 35 kilo extra aan de bar en ging dat gewoon. 

Ik kocht een banaan!

Ook bij de diëtiste gaat het goed. Ik ben nu ruim 4 kilo afgevallen in het jaar dat we nu bezig zijn. En dat klinkt niet veel, we moesten er samen ook erg om lachen, maar het is er wel al de hele tijd af. Het komt niet meer terug en als je kijkt waar ik vandaan kom is het zo enorm veel beter geworden.

Zoals vandaag had ik bedacht dat ik na de psycholoog (psycho- educatie voor de ADHD) een hamburger bij de Mac kon halen voor ik naar de diëtiste moest, maar bij vertrek zag ik dat ik het niet ging redden en ben naar de supermarkt gegaan en heb een banaan gekocht. Geen eens een croissant of een andere soort broodje, nee EEN BANAAN! Een banaan jongens. Klinkt echt suf dat ik er zo trots op ben maar als je bedenkt dat ik een jaar geleden elke dag naar de super ging voor ham kaas croissants, is dit een enorme mijlpaal!