PCOS: Als zwanger worden niet lukt

Zwanger worden. Voor de één iets dat super makkelijk gaat, voor de ander iets dat niet of moeilijk haalbaar is. In mijn geval kon ik niet zonder medische hulp zwanger worden. Ik heb PCOS en vertel je de symptomen, hoe ik zwanger werd en wat het met mij doet.

Een eenzame tijd

Over PCOS ben ik altijd vrij open geweest vanaf het moment dat het bij mij werd geconstateerd. Of eigenlijk pas toen ik zwanger werd. Want weetje, je vertelt niemand eigenlijk dat je bezig bent om zwanger te worden. Je vertelt het pas als je een positieve test in je handen hebt, net zoals een stel dat op natuurlijke wijze zwanger is geworden. Dus eigenlijk was het een eenzame tijd vooraf. Buiten mijn partner om, kon en wilde ik het er met niemand over hebben.

Na maanden werd PCOS geconstateerd

Even helemaal naar het begin. Mijn man en ik hadden besloten dat we ervoor wilden gaan. Ik zal je de details besparen, maar je weet hoe het gaat. Je stopt met anticonceptie en hoopt iedere maand op een menstruatie die uitblijft, want dat betekent goed nieuws! In mijn geval kreeg ik in de eerste periode een normale menstruatie, maar op een gegeven moment stopte dat. Ik dacht dat ik zwanger was, maar de test wees negatief uit. In eerste instantie denk je dat je gewoon te vroeg hebt getest, maar uiteindelijk kwam er geen menstruatie meer en ook geen positieve test. De huisarts verwees mij door naar de gynaecoloog en die constateerde dat ik PCOS heb. Polycystisch ovariumsyndroom voluit genoemd. Hij deed er heel erg luchtig over en vertelde me dat er niets ergs aan de hand was, alleen dat ik een beetje hulp nodig zou hebben om zwanger te worden. Ik had namelijk geen eisprong. Het hormoon dat daarvoor zorgt, ontbreekt bij mij.

PCOS, hormonen en huilen

Oke, dit was voor mij even het einde van de wereld. WAT? Ik moet hulp hebben om zwanger te worden? Hoe dan? Misschien zou ik helemaal nooit een kindje in mijn armen kunnen sluiten. Vanaf die dag stapte ik in een emotionele achtbaan. Ik kreeg als eerst hormonen om mijn menstruatie op gang te brengen en als dit gelukt was, moest ik op de 5e dag andere hormonen slikken (Clomid) om de eisprong op te wekken. Daarna was het hopen op een eisprong en een bevruchting. Maar hé, we gaan dit doen, want voor een kindje doe je alles. Maar de hormonen maakte mij ook naar. Ik huilde veel, voelde mezelf niets meer waard en ik kreeg gekke gedachtes ervan. Het was doorzetten.

De positieve test

Na een jaar hadden we eindelijk een positieve test in onze handen. Echt een cadeautje. Je hebt al die tijd in onzekerheid gezeten of het wel zou lukken en nu was het gewoon gelukt! De hele zwangerschap was onwerkelijk tot het moment dat ik onze kleine in mijn armen had. Toen we voor onze tweede kindje gingen, wist ik wat ik ervoor moest doen. Ook wist ik dat het nu ook weer ging lukken met deze hormonen. Ze vielen alleen weer zwaar en tijdens mijn zwangerschap raakte ik zelfs in een depressie. Echt super moeilijk, want je wilt eigenlijk alleen maar dankbaar en blij zijn. Na de bevalling ebde dit gelukkig weg! Maar nu vind ik het genoeg. Ik wil niet nog eens het traject in, ook al zou ik een derde kindje verwelkomen, want ik voel me eindelijk op de rit.

Symptomen PCOS

Er zijn heel veel vrouwen met PCOS. Sommigen zullen het niet eens weten. Bij PCOS rijpen je eicellen niet. Daarom wil ik toch de symptomen voor je op een rijtje zetten. Mocht je jezelf herkennen in een aantal van deze, dan kun je contact opnemen met jouw huisarts voor een diagnose.

• Je hebt last van overbeharing
• Je hebt een onregelmatige menstruatie of jouw menstruatie blijft uit
• Je hebt haarverlies
• Je hebt last van acné
• Je hebt last van overgewicht
• Je hebt last van stemmingswisselingen of depressie
• Je hebt diabetes

PCOS is helaas niet te genezen. Het is een hormonale kwestie, die soms door middel van gezonde voeding en veel beweging verminderd kan worden, maar dit zijn dingen die binnen mijn lifestyle horen en helaas heb ik toch geen eisprong. Mocht je twijfelen, neem contact op met je huisarts.